وضعیت موجود و مطلوب رویکردهای آموزشی پداگوژی، آندراگوژی و هیوتاگوژی در آموزش مدیران دانشگاه فردوسی مشهد

وضعیت موجود و مطلوب رویکردهای آموزشی در آموزش مدیران در دانشگاه فردوسی مشهد هدف پژوهش حاضر بود. پژوهش با توجه به هدف از نوع کاربردی و روش پژوهش مطالعه موردی بود. جامعه آماری مدیران میانی، مدرسان و دست اندرکاران واحد آموزش و بهسازی منابع انسانی دانشگاه فردوسی مشهد بودند. با استفاده از نمونه گیری هدفمند 15 نفر از مدیران میانی، 5 نفر از مدرسان، 5 نفر از دست اندرکاران واحد آموزش و بهسازی منابع انسانی و 3 نفر از متخصصین و صاحب نظران آموزشی انتخاب شدند. از روش مصاحبه و بررسی اسناد برای گردآوری داده های پژوهش استفاده شد. در پژوهش حاضر قابلیت اعتبار از طریق «بررسی توسط شرکت کنندگان یا مصاحبه شوندگان» صورت گرفته است. بدین ترتیب که پس از انجام هر مصاحبه، متن آن مکتوب شد و به همراه تحلیلی از مصاحبه در اختیار فرد مصاحبه شونده قرار گرفت تا از صحت اطلاعات به دست آمده از مصاحبه اطمینان حاصل شود. همچنین در پژوهش حاضر از روش تکرار پذیری و اجرای مجدد (2 مورد) نیز استفاده شد. ضمن آنکه برای تایید و اعتبار یابی یافته های حاصل از بررسی وضعیت مطلوب، با سه تن از متخصصان آموزشی مصاحبه ای به عمل آمد و اطلاعات به دست آمده از فرایند مصاحبه ها و کیفیت و عمق داده ها توسط گروه متخصصین مربوطه تأیید شد. در این پژوهش از شیوه تحلیل تفسیری و ساختاری برای بررسی سوالات پژوهش استفاده شد و جهت پاسخگویی به سوالات پژوهش به تحلیل محتوای مصاحبه ها و مقوله بندی پیام های مستتر در آن پرداخته شد. نتایج نشان داد که رویکرد غالب در زمینه آموزش مدیران در دانشگاه فردوسی مشهد به اصول رویکرد پداگوژی نزدیک است که از جمله می توان نیازسنجی با مشارکت کم فراگیران، تعیین اهداف توسط برنامه ریزان و کارشناسان آموزشی، محتوی مدون و از قبل تعیین شده و تعیین آن توسط مدرس، تعیین منابع و ابزار یادگیری و فعالیت های یادگیری توسط مدرس و زمان و مکان انعطاف ناپذیر و تعیین آن توسط کارشناسان آموزشی را نام برد؛ و شواهد اندکی از اصول رویکرد آندراگوژی از قبیل: روش تدریس مشارکتی و گروه بندی انعطاف پذیر فراگیران، در فرایند آموزش مدیران در دانشگاه فردوسی مشهد وجود داشت. وضعیت مطلوب از دیدگاه دست اندرکاران واحد آموزش و بهسازی منابع انسانی، استادان و مدیران میانی شامل: نیازسنجی مستمر و با مشارکت فعال مدیران، تعیین اهداف توسط فراگیران، تعیین محتوا با مشارکت فعال مدیران، تعیین منابع و ابزار یادگیری بر اساس اخذ نظرات مدیران، مشارکت مدیران در طراحی فعالیت های یادگیری فراگیر محور، روش تدریس متنوع و فردی، فراگیر خود ارزیاب و زمان و مکان انعطاف پذیر و تعیین آن توسط مدیران می باشد؛ و مورد تایید متخصصین و صاحب نظران آموزشی واقع شد. بنابراین وضعیت مطلوب رویکرد آموزشی در آموزش مدیران در دانشگاه فردوسی مشهد به رویکرد آندراگوژی نزدیک می باشد و شواهد اندکی از رویکرد هیوتاگوژی از قبیل روش تدریس متنوع و فردی و فراگیر خود ارزیاب در آن مشاهده می شود.